اضلال الهی و مصادیق آن در قرآن

چکیده ضلالت، فقدان هدایت است. اضلال به معنای امساک فیض الهی و واگذاری امر به خود شخص و سقوط او می باشد.اضلال به دو قسم تکوینی وتشریعی تقسیم می شود.اضلال تکوینی به خداوند استناد دارد.بدین معنا که هرگاه فردی با داشتن امکانات هدایت عمداًَ راه انحراف را برگزیندو از مهلت توبه استفاده نکند خداوند نورانیت اهتدا به او نمی دهد. به عبارت دیگرضلالت تکوینی دامن گیر انسان ضلالت پیشه ای می شود که با علم و اراده اش راه انحرافی را انتخاب می کند.اضلال تشریعی که به معنای قانون گذاری زیان بار و شقاوت مندانه می باشد به ساحت الهی راه ندارد یعنی خداوند هرگز به زشتی فرانمی خواند یا قانونی خسارت بار وضع نمی کند. قران کریم هدایت ناپذیری و بسته بودن دلهای کافران را با مصادیقی چون:طبع،ختم،سخط و...تعبیر کرده است.معاندان حقایق را نمی بینند یا مورد استهزاء، مکر و...قرار می دهند.کفر،شرک، ارتداد و...از عوامل زمینه ساز ضلالت می باشدوایمان تقوی توکل و...از جمله موانع ابتلا به اضلال می باشد. کلید واژه: ضلالت، هدایت، مکر، امهال، استدراج ، استهزاء .